катакла́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
катакла́з |
катакла́зы |
| Р. |
катакла́зу |
катакла́заў |
| Д. |
катакла́зу |
катакла́зам |
| В. |
катакла́з |
катакла́зы |
| Т. |
катакла́зам |
катакла́замі |
| М. |
катакла́зе |
катакла́зах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
катакла́з геол. катакла́з, -зу м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
катакла́з
(гр. kataklasis = пераламленне, рассейванне)
дэфармацыя і раздрабленне мінералаў унутры горнай пароды, выкліканыя тэктанічнымі рухамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)