кастра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Той, каго кастрыравалі; скапец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кастра́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кастра́т кастра́ты
Р. кастра́та кастра́таў
Д. кастра́ту кастра́там
В. кастра́та кастра́таў
Т. кастра́там кастра́тамі
М. кастра́це кастра́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кастра́т м. кастра́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кастра́т кастра́т, -та м.; разг. паклада́нец, -нца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кастра́т, ‑а, М ‑раце, м.

Той, каго кастрыравалі. Бычок-кастрат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кастра́т

(лац. castratus)

асобіна мужчынскага полу, якой зрабілі кастрацыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паклада́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм.).

Тое, што і кастрат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паклада́нец, -нца м., разг. кастра́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паклада́нец, ‑нца, м.

Разм. Той, каго спакладалі, кастрыравалі; кастрат. Бычок-пакладанец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скопе́ц

1. (кастрат) кастра́т, -та м., скапе́ц, -пца́ м., паклада́нец, -нца м.;

2. рел. скапе́ц, -пца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)