кастае́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Хвароба, звязаная з паступовым разбурэннем касцявой тканкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кастае́да

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. кастае́да
Р. кастае́ды
Д. кастае́дзе
В. кастае́ду
Т. кастае́дай
кастае́даю
М. кастае́дзе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кастае́да ж. костое́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кастае́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Народная назва карыесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кастаеда, гл. Карыес зубоў

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

костое́да мед. кастае́да, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

caries [ˈkeəri:z] n. med. кастае́да, ка́рыес, карыёз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ка́рыес і карыёз, ‑у, м.

Запаленчы працэс у цвёрдай тканцы касцей, зубоў, які суправаджаецца гніеннем; кастаеда. Карыес зубоў.

[Лац. caries — гніенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Knóchenfraß

m -es мед. кастае́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

caries

[ˈkeri:z]

n.

псава́ньне, гніцьцё n. (зубо́ў), кастае́да f., ка́рыес -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)