Касары́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Касары́
Р. Касаро́ў
Д. Касара́м
В. Касары́
Т. Касара́мі
М. Касара́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

«Касары́»

т. 8, с. 139

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Касары́ ’сузор’е (тры побач зоркі)’ (Нар. лекс.), ’сузор’е Плеяд, стажары’ (Сл. паўн.-зах.), укр. косарі ’сузор’е Арыёна’, рус. косари ’адно з сузор’яў Млечнага шляху’, польск. kosarze ’сузор’е Арыёна’, да касар (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Каса́р

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Каса́р
Р. Касара́
Д. Касару́
В. Каса́р
Т. Касаро́м
М. Касары́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)