касаваро́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Мужчынская кашуля са стаячым каўняром, які зашпільваецца збоку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

касаваро́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. касаваро́тка касаваро́ткі
Р. касаваро́ткі касаваро́так
Д. касаваро́тцы касаваро́ткам
В. касаваро́тку касаваро́ткі
Т. касаваро́ткай
касаваро́ткаю		 касаваро́ткамі
М. касаваро́тцы касаваро́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

касаваро́тка ж. косоворо́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

касаваро́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Мужчынская кашуля са стаячым каўняром, які зашпільваецца збоку. Дзверы адчыніў сам Кляновіч у расшпіленай цёмна-сіняй вышытай на каўняры касаваротцы. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

косоворо́тка касаваро́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ато́пкі, ‑аў; адз. атопак, ‑пка, м.

Старыя зношаныя чаравікі, боты і пад. Старыя атопкі з растапыранымі ўгору халявамі то крыху макрэлі ад расы, то прысыпаліся ўчарашнім пылам. Кулакоўскі. На.. [хлопцу] была чорная касаваротка з белымі, як на гармоніку, гузікамі, на босых нагах — атопкі ад старых валёнак. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)