касава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
касава́ны |
касава́ная |
касава́нае |
касава́ныя |
| Р. |
касава́нага |
касава́най
касава́нае |
касава́нага |
касава́ных |
| Д. |
касава́наму |
касава́най |
касава́наму |
касава́ным |
| В. |
касава́ны (неадуш.)
касава́нага (адуш.) |
касава́ную |
касава́нае |
касава́ныя (неадуш.)
касава́ных (адуш.) |
| Т. |
касава́ным |
касава́най
касава́наю |
касава́ным |
касава́нымі |
| М. |
касава́ным |
касава́най |
касава́ным |
касава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
касава́ць, касу́ю, касу́еш, касу́е; касу́й; касава́ны; незак., што.
1. Закрэсліваць, выкрэсліваць.
К. напісанае.
2. Спыняць, адмяняць дзеянне чаго-н.
К. пастанову.
К. шлюб.
К. дамову.
3. Апратэстоўваць рашэнне суда ў касацыйным парадку (спец.).
|| зак. скасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны (да 2 і 3 знач.).
|| наз. касава́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)