карэ́нішчавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
карэ́нішчавы |
карэ́нішчавая |
карэ́нішчавае |
карэ́нішчавыя |
| Р. |
карэ́нішчавага |
карэ́нішчавай
карэ́нішчавае |
карэ́нішчавага |
карэ́нішчавых |
| Д. |
карэ́нішчаваму |
карэ́нішчавай |
карэ́нішчаваму |
карэ́нішчавым |
| В. |
карэ́нішчавы (неадуш.)
карэ́нішчавага (адуш.) |
карэ́нішчавую |
карэ́нішчавае |
карэ́нішчавыя (неадуш.)
карэ́нішчавых (адуш.) |
| Т. |
карэ́нішчавым |
карэ́нішчавай
карэ́нішчаваю |
карэ́нішчавым |
карэ́нішчавымі |
| М. |
карэ́нішчавым |
карэ́нішчавай |
карэ́нішчавым |
карэ́нішчавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
карэ́нішчавы корневи́щевый, корневи́щный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карэ́нішчавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае карэнішча. Карэнішчавыя расліны. Карэнішчавыя злакі. Карэнішчавае пустазелле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карэ́нішча, -а, н.
1. Падземнае сцябло шматгадовых травяністых раслін, якое адрозніваецца ад кораня наяўнасцю недаразвітага лісця.
2. Асноўны, галоўны корань дрэва, які з’яўляецца працягам ствала.
|| прым. карэ́нішчавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
корневи́щевый бот. карэ́нішчавы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)