карэ́лка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карэ́лка карэ́лкі
Р. карэ́лкі карэ́лак
Д. карэ́лцы карэ́лкам
В. карэ́лку карэ́лак
Т. карэ́лкай
карэ́лкаю		 карэ́лкамі
М. карэ́лцы карэ́лках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карэ́лка,

гл. карэлы ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Карэ́лка ’мурза’ (Касп., Жыв. сл.), ла карэлы (гл.). Рэгулярнае, дэмінутыўнае ўтварэние.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карэ́лы¹, -аў, адз. -рэ́л, -а, м.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Рэспублікі Карэлія, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. карэ́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. карэ́льскі, -ая, -ае.

К. народ.

○

Карэльская бяроза — від бярозы з прыгожай узорыстай драўнінай на зрэзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каре́лка карэ́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Karelka

ж. карэлка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

карэ́лы ​1, ‑аў; адз. карэл, ‑а, м.; карэлка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. карэлкі, ‑лак; ж.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Карэльскай АССР.

карэ́лы ​2, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты слоем засохлай гразі; каравы, брудны. Карэлыя рукі. □ Ануча была сухая, карэлая, і чалавек нейкі час валтузіўся, пакуль усунуў нагу ў лапаць. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)