карэкты́ў, -ты́ву, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м. (кніжн.).

Частковая папраўка, змяненне чаго-н.

Унесці карэктывы ў рукапіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карэкты́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карэкты́ў карэкты́вы
Р. карэкты́ва карэкты́ваў
Д. карэкты́ву карэкты́вам
В. карэкты́ў карэкты́вы
Т. карэкты́вам карэкты́вамі
М. карэкты́ве карэкты́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карэкты́ў, -ты́ва м. корректи́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карэкты́ў, ‑тыва, м.

Папраўка, частковае змяненне чаго‑н. Унесці карэктывы ў праект.

[Ад лап. correctus — выпраўлены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэкты́ў

(фр. correctif, ад лац. correctus = папраўлены)

частковае змяненне чаго-н., папраўка (напр. унесці карэктывы ў план).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карэкты́ў

(фр. correctif, ад лац. correctus = папраўлены)

частковае змяненне чаго-н., папраўка (напр. унесці карэктывы ў план).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

корректи́в карэкты́ў, -ты́ва м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карэкты́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карэкты́ва карэкты́вы
Р. карэкты́вы карэкты́ў
Д. карэкты́ве карэкты́вам
В. карэкты́ву карэкты́вы
Т. карэкты́вай
карэкты́ваю		 карэкты́вамі
М. карэкты́ве карэкты́вах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

corrective

[kəˈrektɪv]

1.

adj.

папра́ўчы

2.

n.

карэкты́ў -ву m. (папра́ўчыя ме́ры)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)