карыяты́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ты́д і -аў, ж.

Калона, апора ў будынку ў выглядзе жаночай фігуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карыяты́да

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карыяты́да карыяты́ды
Р. карыяты́ды карыяты́д
Д. карыяты́дзе карыяты́дам
В. карыяты́ду карыяты́ды
Т. карыяты́дай
карыяты́даю		 карыяты́дамі
М. карыяты́дзе карыяты́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карыяты́да ж., архит. кариати́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карыяты́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Статуя жанчыны, якая служыць апорай перакрыцця і выконвае ролю архітэктурнай калоны. Дом з карыятыдамі.

[Ад грэч. katyátides — карыйскія дзевы, жрыцы храма Арцеміды ў Карыі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Карыятыда 5/470; 6/620; 9/566

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

карыяты́да

т. 8, с. 118

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

карыяты́да

(гр. karyatis, -idos = карыйская дзяўчына, жрыца храма Артэміды ў Карыі)

архіт. скульптурная выява жанчыны, якая служыць апорай перакрыцця ў будынку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кариати́да архит. карыяты́да, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kariatyda

ж. архіт. карыятыда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

caryatid

[,kæriˈætəd]

n., pl. -ids, -ides

карыяты́да f. (калёна ў фо́рме жано́чае ста́туі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)