кары́слівец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м. (разм.).

Тое, што і карысталюбец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кары́слівец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кары́слівец кары́сліўцы
Р. кары́сліўца кары́сліўцаў
Д. кары́сліўцу кары́сліўцам
В. кары́сліўца кары́сліўцаў
Т. кары́сліўцам кары́сліўцамі
М. кары́сліўцу кары́сліўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кары́слівец, -ліўца м. корыстолю́бец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кары́слівец, ‑ліўца, м.

Разм. Тое, што і карысталюбівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

корыстолю́бец карысталю́бец, -бца м.; кары́слівец, -ліўца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

chciwiec

м. хцівец, прагны, прагавіты; карысталюбец, карыслівец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лупе́ка ’скуралуп, жывадзёр’, ’карыслівец, абдзірала’, ’які моцна карае’ (Гарэц., Нас.; мсцісл., З нар. сл.), смал. лупе́ка ’тс’. Да лупі́ць 1 < луп 2 (гл.). Аб суфіксе ‑ек‑а гл. Сцяцко (Афікс. наз., 37).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)