ка́рыесны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́рыесны ка́рыесная ка́рыеснае ка́рыесныя
Р. ка́рыеснага ка́рыеснай
ка́рыеснае		 ка́рыеснага ка́рыесных
Д. ка́рыеснаму ка́рыеснай ка́рыеснаму ка́рыесным
В. ка́рыесны (неадуш.)
ка́рыеснага (адуш.)		 ка́рыесную ка́рыеснае ка́рыесныя (неадуш.)
ка́рыесных (адуш.)
Т. ка́рыесным ка́рыеснай
ка́рыеснаю		 ка́рыесным ка́рыеснымі
М. ка́рыесным ка́рыеснай ка́рыесным ка́рыесных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́рыесны і карыёзны, ‑ая, ‑ае.

Пашкоджаны карыесам, карыёзам. Карыесны зуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́рыес і карыёз, -у, м.

Паступовае разбурэнне цвёрдай тканкі косці зуба.

|| прым. ка́рыесны, -ая, -ае і карыёзны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карыёзны, ка́рыесны

(лац. cariosus = гнілы)

пашкоджаны карыёзам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карио́зный мед. ка́рыесны, карыёзны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

carious [ˈke(ə)riəs] adj. med. ка́рыесны, карыёзны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

carious

[ˈkeriz]

adj.

ка́рыесны, карыёзны (пра зуб), які́ псуе́цца, гніе́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)