каршако́вы гл. коршак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каршако́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каршако́вы каршако́вая каршако́вае каршако́выя
Р. каршако́вага каршако́вай
каршако́вае		 каршако́вага каршако́вых
Д. каршако́ваму каршако́вай каршако́ваму каршако́вым
В. каршако́вы (неадуш.)
каршако́вага (адуш.)		 каршако́вую каршако́вае каршако́выя (неадуш.)
каршако́вых (адуш.)
Т. каршако́вым каршако́вай
каршако́ваю		 каршако́вым каршако́вымі
М. каршако́вым каршако́вай каршако́вым каршако́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каршако́вы ястреби́ный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каршако́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да коршака; такі, як у коршака. У шкле на хвіліну прамільгнула даўганосая, каршаковая галава ў фуражцы. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ршак, -а і карша́к, -а́, мн. каршакі́, каршако́ў, м.

Тое, што і ястраб.

|| прым. каршако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)