карчава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. карчава́нне
Р. карчава́ння
Д. карчава́нню
В. карчава́нне
Т. карчава́ннем
М. карчава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карчава́нне ср. корчёвка ж., корчева́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карчава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. карчаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карчава́нне н Róden n -s, Ródung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карчава́ць, -чу́ю, -чу́еш, -чу́е; -чу́й; -чава́ны; незак., што.

Выкопваць з карэннем.

К. пні.

|| наз. карчава́нне, -я, н.

|| прым. карчава́льны, -ая, -ае (спец.).

Карчавальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

корчева́ние карчава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

корчёвка ж. карчава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

karczunek, ~ku

karczun|ek

м. карчаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

karczowanie

н.

1. карчаванне;

2. перан. выкараненне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́корчёвывание

1. выкарчо́ўванне, -ння ср., карчава́нне, -ння ср.;

2. выкарчо́ўванне, -ння ср.; см. выкорчёвывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)