карусе́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. карусе́ль карусе́лі
Р. карусе́лі карусе́лей
карусе́ляў
Д. карусе́лі карусе́лям
В. карусе́ль карусе́лі
Т. карусе́ллю карусе́лямі
М. карусе́лі карусе́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карусе́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Спецыяльная пляцоўка з сядзеннямі ў форме конікаў, экіпажаў, лодак і інш., якая круціцца вакол сваёй восі і служыць для катання.

|| прым. карусе́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карусе́ль ж. карусе́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карусе́ль карусе́ль, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карусе́ль, ‑і, ж.

Пляцоўка з сядзеннямі ў форме конікаў, экіпажаў, лодак і інш., якая круціцца вакол сваёй восі і служыць для катання на народных гуляннях і кірмашах. Катацца па каруселі.

[Іт. carosello.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карусе́ль

т. 8, с. 108

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

карусе́ль ж Karusséll n -s, -e і -s;

ката́цца на карусе́лі Karusséll fahren*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карусе́ль

(фр. carrousel, ад іт. carosello)

1) апарат з сядзеннямі ў форме конікаў, экіпажаў, лодак, які верціцца вакол сваёй восі і служыць для катання ў парках, на народных гуляннях;

2) від коннага спаборніцтва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

carrousel [ˌkærəˈsel, ˌkærəˈzel] n. карусе́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

merry-go-round [ˈmerigəʊˌraʊnd] n. карусе́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)