картве́лы, -лаў картве́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

картве́лы, ‑аў; адз. картвел, ‑а, м.; картвелка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. картвелкі, ‑лак; ж.

1. Імя, якім называюць сябе самі грузіны.

2. Назва грузінаў і блізкіх ім народнасцей Закаўказзя (лазаў, мінгрэлаў, сванаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

картве́л,

гл. картвелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

картве́лка,

гл. картвелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

картве́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. картве́л картве́лы
Р. картве́ла картве́лаў
Д. картве́лу картве́лам
В. картве́ла картве́лаў
Т. картве́лам картве́ламі
М. картве́ле картве́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)