картве́лка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. картве́лка картве́лкі
Р. картве́лкі картве́лак
Д. картве́лцы картве́лкам
В. картве́лку картве́лак
Т. картве́лкай
картве́лкаю		 картве́лкамі
М. картве́лцы картве́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

картве́лка ж. картве́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

картве́лка картве́лка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

картве́лка,

гл. картвелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

картве́лы, ‑аў; адз. картвел, ‑а, м.; картвелка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. картвелкі, ‑лак; ж.

1. Імя, якім называюць сябе самі грузіны.

2. Назва грузінаў і блізкіх ім народнасцей Закаўказзя (лазаў, мінгрэлаў, сванаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)