карта́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
карта́ва - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карта́ва нареч. карта́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карта́ва прысл, карта́вы schnárrend;

карта́вае вымаўле́нне schnárrende Áussprache

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карта́во нареч. карта́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грасі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак.

Вымаўляць гук «р» картава, на французскі манер.

|| наз. грасі́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Карта́віць ’гаварыць картава’, да карта́вы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Зюзю́каць ’весці лагодную размову’ (чавус., Нар. сл.), зю́каць ’тс’, ’гаварыць паціху’ (Нас., Юрч.). Рус. калуж. зюзю́кать ’гаварыць шапялявячы, картава’, пск. ’піць (віно)’, зюкать калуж., смал., зах.-бранск. зах. ’размаўляць’, кур., арханг. ’шаптацца’, пск. ’піць’, пск., цвяр. ’біць’. Верагодна, анаматапея. Фасмер, 2, 110: зюзюка. Параўн. зузліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)