Кароткіх В. М. 8/206

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кароткіх Т. І. 8/181

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Каро́ткія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Каро́ткія
Р. Каро́ткіх
Д. Каро́ткім
В. Каро́ткія
Т. Каро́ткімі
М. Каро́ткіх

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каро́ткі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каро́ткі каро́ткая каро́ткае каро́ткія
Р. каро́ткага каро́ткай
каро́ткае		 каро́ткага каро́ткіх
Д. каро́ткаму каро́ткай каро́ткаму каро́ткім
В. каро́ткі (неадуш.)
каро́ткага (адуш.)		 каро́ткую каро́ткае каро́ткія (неадуш.)
каро́ткіх (адуш.)
Т. каро́ткім каро́ткай
каро́ткаю		 каро́ткім каро́ткімі
М. каро́ткім каро́ткай каро́ткім каро́ткіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мікрахва́левы, -ая, -ае.

Які выкарыстоўвае электрамагнітнае выпрамяненне кароткіх радыёхваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шо́рты, -аў.

Род кароткіх (вышэй каленяў) штаноў.

Мужчынскія ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караткахва́левы, -ая, -ае.

Які працуе на кароткіх радыёхвалях.

Караткахвалевая радыёстанцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кароткахваляві́к, -левіка́, мн. -левікі́, -левіко́ў, м.

Радыёаматар, які працуе на кароткіх хвалях (радыёхвалі ад 10 да 200 метраў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караткахва́левы, ‑ая, ‑ае.

Які працуе на кароткіх радыёхвалях. Караткахвалевы прыёмнік. Караткахвалевая радыёстанцыя. // Які вядзецца на кароткіх радыёхвалях. Караткахвалевая перадача.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкля́рус, -у, м.

Род буйнога бісеру ў выглядзе рознакаляровых кароткіх трубачак са шкла, якія нанізваюцца на нітку для ўпрыгажэння.

|| прым. шкля́русны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)