каро́ністы, -ая, -ае.

Які мае вялікую карону (у 3 знач.), галінасты.

Кароністае дрэва.

|| наз. каро́ністасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каро́ністы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каро́ністы каро́ністая каро́ністае каро́ністыя
Р. каро́ністага каро́ністай
каро́ністае		 каро́ністага каро́ністых
Д. каро́ністаму каро́ністай каро́ністаму каро́ністым
В. каро́ністы (неадуш.)
каро́ністага (адуш.)		 каро́ністую каро́ністае каро́ністыя (неадуш.)
каро́ністых (адуш.)
Т. каро́ністым каро́ністай
каро́ністаю		 каро́ністым каро́ністымі
М. каро́ністым каро́ністай каро́ністым каро́ністых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каро́ністы кро́нистый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каро́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае вялікую карону (у 3 знач.); галінасты. Кароністая ліпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кро́нистый сад. каро́ністы, кро́ністы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)