Каро́віна ’ялавічына’ (Нар. сл.) — мяса ялавых кароў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каро́він

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каро́він каро́віна каро́віна каро́віны
Р. каро́вінага каро́вінай
каро́вінае		 каро́вінага каро́віных
Д. каро́вінаму каро́вінай каро́вінаму каро́віным
В. каро́він (неадуш.)
каро́вінага (адуш.)		 каро́віну каро́віна каро́віны (неадуш.)
каро́віных (адуш.)
Т. каро́віным каро́вінай
каро́вінаю		 каро́віным каро́вінымі
М. каро́віным каро́вінай каро́віным каро́віных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́мя, -мя, -мю, -мя, -мем, -мі; мн. вы́мі, -мяў, -мям, вы́мі, -мямі, -мях; н.

Орган з малочнымі залозамі і саскамі ў самак млекакормячых.

Каровіна в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каро́він, ‑а.

Які належыць карове. Каровіна малако. □ Закрычалі пеўні, данёсся каровы рык. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

коро́вий прил. каро́він;

коро́вье ма́сло (каро́віна) ма́сла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

krowi

каровін;

mleko ~e — каровіна малако

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cowhide

[ˈkaʊhaɪd]

1.

n.

1) каро́віна ску́ра

2) пу́га f., бізу́н -а́ m.

2.

v.t.

сьцяба́ць пу́гай, біць бізуно́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Bútter

f - ма́сла (напр., каровіна)

~ aufs Brot schmíeren [stréichen*] — нама́зваць ма́сла на хлеб

◊ álles in (béster) ~ — разм. усё ў по́ўным пара́дку, усё ідзе́ як па ма́сле

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)