ка́рны, -ая, -ае.

Які мае сваёй мэтай караць каго-н.

Карныя меры.

К. атрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́рны ка́рная ка́рнае ка́рныя
Р. ка́рнага ка́рнай
ка́рнае		 ка́рнага ка́рных
Д. ка́рнаму ка́рнай ка́рнаму ка́рным
В. ка́рны (неадуш.)
ка́рнага (адуш.)		 ка́рную ка́рнае ка́рныя (неадуш.)
ка́рных (адуш.)
Т. ка́рным ка́рнай
ка́рнаю		 ка́рным ка́рнымі
М. ка́рным ка́рнай ка́рным ка́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́рны кара́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае сваёй мэтай караць каго‑н., прызначаны для пакарання. Карныя меры. Карныя органы. Карны атрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́рны Straf -;

ка́рныя о́рганы Stráfbehörden pl;

ка́рны атра́д Stráfkommando n -s, -s; Vergéltungskommando n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кара́тельный ка́рны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэпрэсі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца рэпрэсіяй; карны. Рэпрэсіўныя меры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

retributive [rɪˈtrɪbjətɪv] adj. які́ карае, ка́рны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

punitive [ˈpju:nətɪv] adj. fml ка́рны;

punitive measures ме́ры пакара́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

інквізі́цыя, -і, ж.

1. У 13-19 стст.: следчы і карны орган каталіцкай царквы, які дзейнічаў крайне жорсткімі метадамі ў барацьбе з ерэтыкамі.

Іспанская і.

2. перан. Мучэнне, катаванне.

Гэта не жыццё, а і.

|| прым. інквізіцы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)