Verbum

анлайнавы слоўнік

карне́т², -а, М -не́це, мн. -ы, -аў, м.

Духавы медны музычны інструмент у выглядзе ражка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карне́т

‘музычны інструмент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карне́т¹, -а, М -не́це, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

У царскай арміі: афіцэрскі чын у кавалерыі, роўны падпаручніку пяхоты, а таксама афіцэр, які меў гэты чын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карне́т

‘афіцэр’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карне́т I м., муз. корне́т

карне́т II м., воен., уст. корне́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карне́т ¹, ‑а, М ‑неце, м.

Першы афіцэрскі чын у кавалерыі і пагранічным войску дарэвалюцыйнай рускай арміі, роўны падпаручніку пяхоты. // Асоба, якая мела гэты чын.

[Ад фр. cornette — сцяг.]

карне́т ², ‑а, М ‑неце, м.

Духавы медны музычны інструмент у выглядзе ражка.

[Ад лап. cornet — ражок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карне́т

т. 8, с. 82

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

карне́т^I м вайск уст Kornétt m -(e)s, -e і -s, Kavalleríefähnrich [-valə-] m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

карне́т^II м муз Kornétt n -(e)s, -e і -s, Klápphorn n -(e)s, -hörner

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

карне́т²

(фр. cornet, ад іт. cometto)

духавы медны музычны інструмент у выглядзе ражка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)