кармелі́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кармелі́тка |
кармелі́ткі |
| Р. |
кармелі́ткі |
кармелі́так |
| Д. |
кармелі́тцы |
кармелі́ткам |
| В. |
кармелі́тку |
кармелі́так |
| Т. |
кармелі́ткай
кармелі́ткаю |
кармелі́ткамі |
| М. |
кармелі́тцы |
кармелі́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кармелі́тка ж., церк. кармели́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кармели́тка кармелі́тка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
karmelitanka
ж. манашка кармеліцкага ордэна; кармелітка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)