ка́рканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ка́рканне
Р. ка́ркання
Д. ка́рканню
В. ка́рканне
Т. ка́рканнем
М. ка́рканні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́рканне ср., прям., перен. ка́рканье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́рканне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. каркаць (у 1 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. Дзесьці зверху чуваць карканне галоднага крумкача. Якімовіч. Над апусцелымі палямі з сумным карканнем лёталі чароды галодных варон. Чарнышэвіч.

2. перан. Разм. Злавеснае, нядобрае прадказанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́рканне н (пра варон) Krächzen n -s, -, Gekrächze n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ка́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Пра варону: ствараць гукі, падобныя на «кар-кар».

2. перан. Прадказваць няўдачу, няшчасце, бяду (разм.).

Хопіць табе к.

|| зак. нака́ркаць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).

Накаркаў бяду на сваю галаву.

|| аднакр. ка́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні (да 1 знач.).

|| наз. ка́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́рканье ка́рканне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

caw​1 [kɔ:] n. ка́рканне (пра птушак)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

croak​1 [krəʊk] n.

1. ква́канне

2. ка́рканне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

krakanie

н. карканне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Gekrächze

n -s

1) кракта́нне, хрыпе́нне

2) ка́рканне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)