ка́рий ка́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карий

Том: 14, старонка: 286.

img/14/14-286_1868_Карий.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

све́тло-ка́рий све́тла-ка́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

све́тла-ка́ры све́тло-ка́рий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ка́ры 1 ’воз, вялікія калёсы для перавозкі грузаў’ (ТСБМ, Касп., Сл. паўн.-зах., Шатал., КЭС, лаг; Сцяшк., Некр., Сцяшк. МГ, Кліх, З нар. сл.), ’кароткія сані для перавозкі бярвенняў’ (ТСБМ, Янк. Мат., Нар. сл., Жыв. сл., Бяльк., Шатал., КЭС, лаг.). Відавочна, з лацінскай крыніцы (лац. carro ’воз’), але час і напрамак запазычання няясны. Форма Pluralia tantum, магчыма, па аналогіі з калёсы (гл.). Тады кары як назва калёсаў першасная.

Ка́ры 2 ’чорны, цёмны (аб вачах)’, як і ўкр. карий, рус. карий ’тс’, запазычанне з тур. kara ’чорны, цёмны’ (Бернекер, 488, Слаўскі, 2, 91).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ка́ры I прил. ка́рий

ка́ры II, -аў сущ., ед. нет больша́я пово́зка для перево́зки гру́зов; дро́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)