кардо́ніна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кардо́ніна |
кардо́ніны |
| Р. |
кардо́ніны |
кардо́нін |
| Д. |
кардо́ніне |
кардо́нінам |
| В. |
кардо́ніну |
кардо́ніны |
| Т. |
кардо́нінай
кардо́нінаю |
кардо́нінамі |
| М. |
кардо́ніне |
кардо́нінах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
кардо́ніна, ‑ы, ж.
Разм. Ліст, кавалак кардону. Кулінка збегала некуды па калідоры, прынесла.. кардоніну і заставіла ёю акно. Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)