карвала́нт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карвала́нт |
карвала́нты |
| Р. |
карвала́нта |
карвала́нтаў |
| Д. |
карвала́нту |
карвала́нтам |
| В. |
карвала́нт |
карвала́нты |
| Т. |
карвала́нтам |
карвала́нтамі |
| М. |
карвала́нце |
карвала́нтах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
карвала́нт
(фр. corps volant = лятучы корпус)
гіст. рухомае вайсковае злучэнне з конніцы, пяхоты, якая перавозілася на конях, і лёгкай артылерыі для нападу на варожыя тылы і камунікацыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)