карбі́дка
‘карбідная лямпа’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карбі́дка |
карбі́дкі |
| Р. |
карбі́дкі |
карбі́дак |
| Д. |
карбі́дцы |
карбі́дкам |
| В. |
карбі́дку |
карбі́дкі |
| Т. |
карбі́дкай
карбі́дкаю |
карбі́дкамі |
| М. |
карбі́дцы |
карбі́дках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
карбі́дка ж., разг. карби́дная ла́мпа
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карбі́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Разм. Карбідная лямпа. Зямлянку асвятляла яркае сіняватае святло карбідкі. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)