карбо́ванец
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карбо́ванец |
карбо́ванцы |
| Р. |
карбо́ванца |
карбо́ванцаў |
| Д. |
карбо́ванцу |
карбо́ванцам |
| В. |
карбо́ванец |
карбо́ванцы |
| Т. |
карбо́ванцам |
карбо́ванцамі |
| М. |
карбо́ванцу |
карбо́ванцах |
Крыніцы:
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
карбо́ванец, ‑нца, м.
Украінская назва рубля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Карбо́ванец ’сярэбраны рубель’, укр. карбованець ’рубель’, да карбаваць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Карбо́нка ’скарбонка, скрыначка з дзіркай у верхняй накрыўцы, куды кідаюць грошы’ (Бяльк.). Кантамінацыя да скарбонка і карбаваць. Параўн. у спецыфічным значэнні карбованец’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)