карбалі́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карбалі́тавы карбалі́тавая карбалі́тавае карбалі́тавыя
Р. карбалі́тавага карбалі́тавай
карбалі́тавае		 карбалі́тавага карбалі́тавых
Д. карбалі́таваму карбалі́тавай карбалі́таваму карбалі́тавым
В. карбалі́тавы (неадуш.)
карбалі́тавага (адуш.)		 карбалі́тавую карбалі́тавае карбалі́тавыя (неадуш.)
карбалі́тавых (адуш.)
Т. карбалі́тавым карбалі́тавай
карбалі́таваю		 карбалі́тавым карбалі́тавымі
М. карбалі́тавым карбалі́тавай карбалі́тавым карбалі́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карбалі́тавы карболи́товый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карбалі́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да карбаліту. // Зроблены з карбаліту. Карбалітавы корпус разеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карболи́товый карбалі́тавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)