карбаге́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карбаге́н |
карбаге́ны |
| Р. |
карбаге́ну |
карбаге́наў |
| Д. |
карбаге́ну |
карбаге́нам |
| В. |
карбаге́н |
карбаге́ны |
| Т. |
карбаге́нам |
карбаге́намі |
| М. |
карбаге́не |
карбаге́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
карбаге́н
[ад карба- + аксі(ген)]
сумесь вуглякіслага газу з кіслародам; выкарыстоўваецца для ўдыхання пры атручванні як сродак, які ўзмацняе вентыляцыю лёгкіх.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)