караі́мскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. караі́мскі караі́мская караі́мскае караі́мскія
Р. караі́мскага караі́мскай
караі́мскае		 караі́мскага караі́мскіх
Д. караі́мскаму караі́мскай караі́мскаму караі́мскім
В. караі́мскі (неадуш.)
караі́мскага (адуш.)		 караі́мскую караі́мскае караі́мскія (неадуш.)
караі́мскіх (адуш.)
Т. караі́мскім караі́мскай
караі́мскаю		 караі́мскім караі́мскімі
М. караі́мскім караі́мскай караі́мскім караі́мскіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

караі́мскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да караіма, караімаў, належыць ім. Караімскія пасяленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

караі́мы, -аў, адз. -і́м, -а, м.

Народнасць цюркскай моўнай групы, якая жыве ў Крыме, Заходняй Украіне, Польшчы, а таксама ў Літве.

|| ж. караі́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. караі́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караи́мский караі́мскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)