кара́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кара́т кара́ты
Р. кара́та кара́таў
Д. кара́ту кара́там
В. кара́т кара́ты
Т. кара́там кара́тамі
М. кара́це кара́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

кара́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Мера масы каштоўных камянёў, роўная 0,2 грама.

|| прым. кара́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́т м. кара́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кара́т кара́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кара́т, ‑а, М ‑раце, м.

Мера масы каштоўных камянёў, роўная 0,2 грама. Рубін у дзесяць каратаў.

[Араб. kirāt.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кара́т,

плато ў Тайландзе.

т. 8, с. 56

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кара́т,

адзінка масы каштоўных камянёў.

т. 8, с. 56

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кара́т спец Karát n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кара́т

(іт. carato, ад ар. kirāt)

мера вагі каштоўных камянёў, роўная 0,2 г.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

carat [ˈkærət] n. кара́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)