кара́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Мера масы каштоўных камянёў, роўная 0,2 грама.

|| прым. кара́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кара́т кара́ты
Р. кара́та кара́таў
Д. кара́ту кара́там
В. кара́т кара́ты
Т. кара́там кара́тамі
М. кара́це кара́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кара́т м. кара́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кара́т кара́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кара́т, ‑а, М ‑раце, м.

Мера масы каштоўных камянёў, роўная 0,2 грама. Рубін у дзесяць каратаў.

[Араб. kirāt.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Карат 5/432; 8/24

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кара́т,

плато ў Тайландзе.

т. 8, с. 56

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кара́т,

адзінка масы каштоўных камянёў.

т. 8, с. 56

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кара́т спец. Karát n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кара́т

(іт. carato, ад ар. kirāt)

мера вагі каштоўных камянёў, роўная 0,2 г.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)