караме́ль
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
караме́ль |
караме́лі |
| Р. |
караме́лі |
караме́лей караме́ляў |
| Д. |
караме́лі |
караме́лям |
| В. |
караме́ль |
караме́лі |
| Т. |
караме́ллю |
караме́лямі |
| М. |
караме́лі |
караме́лях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
караме́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.
1. зб. Гатунак цвёрдых цукерак, ледзянцовых ці з начынкай.
Ледзянцовая к.
2. Палены цукар для падфарбоўвання кандытарскіх вырабаў.
3. Падпражаны солад для падфарбоўвання піва.
|| прым. караме́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
караме́ль караме́ль, -лі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
караме́ль, ‑і, ж.
1. зб. Сорт цвёрдых цукерак, ледзянцовых ці з начынкай, прыгатаваных з цукру і патакі.
2. Палены цукар, які ўжываецца для падфарбоўвання кандытарскіх вырабаў.
3. Падпражаны солад, які ўжываецца для падфарбоўвання піва.
[Фр. caramel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
караме́ль ж
1. (цукерка) Karamélle f -, -n; часцей pl; зборн Karamélbonbons pl;
2. (палены цукар) Karamélzucker m -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
караме́ль
(фр. caramel)
сорт цвёрдых цукерак, ледзянцовых ці з начынкай, прыгатаваных з цукру і патакі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
caramel [ˈkærəmel] n. караме́ль
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
jawbreaker [ˈdʒɔ:ˌbreɪkə] n. AmE цвёрдая караме́ль
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)