карамбо́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. карамбо́ль
Р. карамбо́лю
Д. карамбо́лю
В. карамбо́ль
Т. карамбо́лем
М. карамбо́лі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карамбо́ль, -ю, м.

У більярдзе: рыкашэтны ўдар шара, які адскочыў ад другога шара, па трэцім.

Зрабіць к.

|| прым. карамбо́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карамбо́ль м. карамбо́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карамбо́ль карамбо́ль, -лю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карамбо́ль, ‑ю, м.

У більярднай гульні — рыкашэтны ўдар шара, які адскочыў ад другога шара, па трэцяму. // Більярдная гульня ў тры шары з прымяненнем такога ўдара.

[Фр. carambole.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карамбо́ль м.

1. (удар ў більярднай гульні) Karamble f -, -n;

2. (більярдная гульня ў тры шары) Karambolge [-ʒə] f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карамбо́ль

(фр. carambole)

1) більярдная гульня ў тры шары;

2) рыкашэтны ўдар більярднага шара, які адскочыў ад другога шара, па трэцяму;

3) чырвоны шар у більярднай гульні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карамбалі́на

(ад фр. carambole = карамболь)

1) більярдная гульня ў пяць шароў;

2) жоўты шар у більярднай гульні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Karambolage

[-'la:ʒə]

f -, -n

1) карамбо́ль (у більярдзе; удар адным шаром па некалькіх)

2) перан. сутыкне́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

karambol, ~u

м.

1. карамболь;

2. сутыкненне, удар;

karambol na szosie — сутыкненне (аварыя) на шашы (з удзелам некалькіх аўтамабіляў)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)