Каралё́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Каралё́ва
Р. Каралё́ва
Д. Каралё́ву
В. Каралё́ва
Т. Каралё́вам
М. Каралё́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Каралёва (в., Верхнядзвінскі р-н) 11/40

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Каралёва (в., Віцебскі р-н) 9/94

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Каралёва К. 2/245

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Каралёва Слабада́

т. 8, с. 51

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Каралёва В. Н. 11/366

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Каралёва Алена Вадзімаўна

т. 18, кн. 1, с. 401

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Каралёва Алена Рыгораўна

т. 18, кн. 1, с. 401

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

каралё́ў

прыметнік, прыналежны

адз.
м. ж. н.
Н. каралё́ў каралё́ва каралё́ва
Р. - - -
Д. - - -
В. - каралё́ву каралё́ва
Т. - - -
М. - - -

Крыніцы: sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каралёў, ‑лёва.

Які належыць каралю (у 1 знач.). Каралёва дачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)