карага́чавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
карага́чавы |
карага́чавая |
карага́чавае |
карага́чавыя |
| Р. |
карага́чавага |
карага́чавай
карага́чавае |
карага́чавага |
карага́чавых |
| Д. |
карага́чаваму |
карага́чавай |
карага́чаваму |
карага́чавым |
| В. |
карага́чавы (неадуш.)
карага́чавага (адуш.) |
карага́чавую |
карага́чавае |
карага́чавыя (неадуш.)
карага́чавых (адуш.) |
| Т. |
карага́чавым |
карага́чавай
карага́чаваю |
карага́чавым |
карага́чавымі |
| М. |
карага́чавым |
карага́чавай |
карага́чавым |
карага́чавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карага́чавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да карагача. Карагачавы лес.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карага́ч, -а́ і (пра драўніну і зб.) -у́, мн. -ы́, -о́ў, м.
Паўднёвае дрэва ці куст сямейства вязавых; бераст.
|| прым. карага́чавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карага́чевый карага́чавы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)