карабе́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Тое, што і караблебудаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карабе́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карабе́л карабе́лы
Р. карабе́ла карабе́лаў
Д. карабе́лу карабе́лам
В. карабе́ла карабе́лаў
Т. карабе́лам карабе́ламі
М. карабе́ле карабе́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карабе́л м., разг. корабе́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карабе́л, ‑а, м.

Тое, што і караблебудаўнік. Карабелы спусцілі на ваду новае судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

корабе́л спец. карабе́л, -ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

караблебудаўні́к, ‑а, м.

Той, хто будуе караблі; карабел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)