караба́ты, -ая, -ае.

Няроўны, пагнуты, скрыўлены.

Карабатая дошка.

|| наз. караба́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караба́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. караба́ты караба́тая караба́тае караба́тыя
Р. караба́тага караба́тай
караба́тае		 караба́тага караба́тых
Д. караба́таму караба́тай караба́таму караба́тым
В. караба́ты (неадуш.)
караба́тага (адуш.)		 караба́тую караба́тае караба́тыя (неадуш.)
караба́тых (адуш.)
Т. караба́тым караба́тай
караба́таю		 караба́тым караба́тымі
М. караба́тым караба́тай караба́тым караба́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

караба́ты покоро́бленный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

караба́ты, ‑ая, ‑ае.

Няроўны, скрыўлены, пагнуты. Карабатая дошка. Карабатая паверхня. □ Шумяць дубы, і хвоі, і бярозы, На ўсход паволі хвалі коціць Свіслач, І вербы карабатыя над ёю віснуць. Пушча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

караба́ты gekrümmt, gebógen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

караба́цісты, ‑ая, ‑ае.

Карабаты, з карабацінамі. Боты не надта хвацкія: да старых, абшарпаных халяў прышыў Адам галоўкі з траскучай карабацістай скуры. Навуменка. Карабацістыя цені, няўклюдныя, як пачвары, блукаюць па сценах. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)