кап’ё́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кап’ё́ўшчык |
кап’ё́ўшчыкі |
| Р. |
кап’ё́ўшчыка |
кап’ё́ўшчыкаў |
| Д. |
кап’ё́ўшчыку |
кап’ё́ўшчыкам |
| В. |
кап’ё́ўшчыка |
кап’ё́ўшчыкаў |
| Т. |
кап’ё́ўшчыкам |
кап’ё́ўшчыкамі |
| М. |
кап’ё́ўшчыку |
кап’ё́ўшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кап’ёўшчык м., уст., см. капе́йшчык
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кап’яно́сец, ‑носца, м.
У старажытнасці — воін, узброены кап’ём; кап’ёўшчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
копе́йщик уст. (воин) капе́йшчык, -ка м., кап’ёўшчык, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)