капітэ́ль, -і, мн. -і, -ей, ж. (спец.).

Верхняя частка калоны, слупа або пілястры.

|| прым. капітэ́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капітэ́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. капітэ́ль капітэ́лі
Р. капітэ́лі капітэ́лей
капітэ́ляў
Д. капітэ́лі капітэ́лям
В. капітэ́ль капітэ́лі
Т. капітэ́ллю капітэ́лямі
М. капітэ́лі капітэ́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

капітэ́ль ж., архит., спец. капите́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капітэ́ль, ‑і, ж.

Верхняя частка архітэктурнай калоны або пілястры, якая служыць непасрэдным пераходам да перакрыцця.

[Ад лац. capitellum — галоўка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капітэ́ль

т. 8, с. 27

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

капітэ́ль ж буд Kapitéll n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

капітэ́ль

(лац. capitellum = галоўка)

верхняя частка калоны, або пілястры, размешчаная паміж ствалом апоры і гарызантальным перакрыццём (антаблементам).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

капите́ль архит., типогр. капітэ́ль, -лі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kapitel, ~u

м. архіт. капітэль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Säulenkopf

f -s, -köpfe архіт. капітэ́ль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)