капту́рык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. капту́рык капту́рыкі
Р. капту́рыка капту́рыкаў
Д. капту́рыку капту́рыкам
В. капту́рык капту́рыкі
Т. капту́рыкам капту́рыкамі
М. капту́рыку капту́рыках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каптуро́к м., капту́рык м. Háube f -, -n, Häubchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

че́пчик капту́рык, -ка м., чэ́пчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

skullcap [ˈskʌlkæp] n. ярмо́лка; цюбеце́йка; капту́рык; скуфе́йка (у святароў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Häubchen

n -s, - чэ́пчык, капту́рык; нако́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kapturek

м. каптурык, шапачка;

Czerwony kapturek — Чырвоная шапачка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)