Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
каплі́чкаж., уменьш.-ласк. часо́венка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каплі́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Рмн. ‑чак; ж.
Памянш.-ласк.да капліца; невялікая капліца. На адным канцы сяла старэнькая абымшэлая каплічка.Мурашка.Каля вёскі Лясная, што на Магілёўшчыне, даўно стаіць невялікая каплічка — помнік у гонар бітвы паміж войскамі Пятра І і шведскім корпусам генерала Левенгаўпта.«Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каплі́ца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.
Невялікі царкоўны або касцельны будынак з абраза́мі без алтара; малельня.
|| памянш.каплі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым.каплі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
kapliczka
ж.каплічка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
старасве́цкі, -ая, -ае.
1. Не сучасны па спосабе жыцця, звычках.
Старасвецкія формы гаспадарання.
2. Які быў даўней і захаваўся да гэтага часу; старамодны.
Старасвецкая каплічка.
Старасвецкае адзенне.
3. Вельмі стары.
Абапал гасцінца растуць старасвецкія дубы.
|| наз.старасве́цкасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наво́ддаль.
1.прысл. На некаторай адлегласці; не вельмі далёка.
Н. стаяла каплічка.
2.прыназ. з Р. Выражае прасторавыя адносіны: ужыв. пры назве прадмета, асобы, месца ці прасторавай мяжы, на пэўнай аддегласці ад якіх адбываецца дзеянне, рух або размяшчаецца хто-, што-н.
Млын стаяў н. вёскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
chapel
[ˈtʃæpəl]
n.
1) каплі́ца, каплі́чкаf.
2) капэ́ла f.
3) мале́льня f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Каплі́ца, каплічка ’невялікі царкоўны або касцельны будынак з іконамі без алтара’, ’малельня’ (ТСБМ, Грыг., Гарэц., Мядзв., Сцяшк., Бяс.; Сержп. Грам.; Бір. Дзярж.; ганц.Сл. паўн.-зах.). Ст.-бел.каплица (канец XV ст.) запазычана са ст.-польск.kaplica ’бакавая частка касцёла, пакой, у якіх адпраўляецца набажэнства’ < ст.-чэш.kapla, kaplicě < с.-в.-ням.kápelle < ст.-в.-ням.kapëlla < с.-лац.capella ’плашч’, у прыватнасці ’плашч св. Марціна з г. Тур (Францыя)’ як ’рэліквія і месца захоўвання яе’ > ’невялікая святыня’ (Слаўскі, 2, 56).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ліпе́ць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; незак.
Разм.
1. Ледзь-ледзь трымацца (пра каго‑, што‑н.). У акуратна зрубленай клеці ледзь ліпяць на адной завесе — вось-вось упадуць — перакошаныя дзверы.Лынькоў.Каплічка, здавалася, ледзь ліпела і гатова была кожную мінуту разваліцца.Колас.У той час мы з Андрыянай разам жылі, наймалі маленькі катушок пад самым дахам. То яна якую работу знаходзіла, то я. Так і ліпелі.Хомчанка.
2.перан. Пра вельмі слабае праяўленне якіх‑н. працэсаў, пра стан заняпаду чаго‑н. Ледзь ліпіць аганёк, Смольны корч дагарае.Зарыцкі.
•••
Ліпець на валаску (на павуцінцы) — тое, што і вісець на валаску (гл. вісець).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)