капе́ечнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
капе́ечнік |
капе́ечнікі |
| Р. |
капе́ечніка |
капе́ечнікаў |
| Д. |
капе́ечніку |
капе́ечнікам |
| В. |
капе́ечніка |
капе́ечнікаў |
| Т. |
капе́ечнікам |
капе́ечнікамі |
| М. |
капе́ечніку |
капе́ечніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
капе́ечнік м., пренебр. копе́ечник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
капе́ечнік, ‑а, м.
Разм. пагард. Дробязны, скупы чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
копе́ечник пренебр. капе́ечнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)