Капані́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Капані́ |
| Р. |
Капанё́ў |
| Д. |
Капаня́м |
| В. |
Капані́ |
| Т. |
Капаня́мі |
| М. |
Капаня́х |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Капані (в., Чавускі р-н) 9/581 (к.); 11/41
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Капані́ ’сані, палазы якіх не гнутыя, а зроблены з дрэва, выкапанага з коранем’ (Нас.; КЭС, лаг.; круп., Жыв. сл.; Др.-Падб.; светлаг., Мат. Гом.; віл. Сл. паўн.-зах.; бялын., Янк. Мат.); кыпанікі ’тс’ (Яўс.), капа́нікі ’палазы’ (гом., Мат. Гом.), кыпа́нь, кыпане́ц ’дрэва з загнутым коранем’ (Нік. Очерки), капа́ны і ко́паны ’вычасаны з дрэва, выкапанага з коранем’ (ТСБМ). Рус. смал., калуж. ко́пани ’палазы з такога кораня’. Узыходзіць да прасл. kopanь, якое з дзеепрыметніка прошл. часу kopanъ < kopati > капа́ць (гл.). Параўн. рус. цвяр., пск., пецярб. ко́панцы ’сані’, а таксама рус. наўг., кастрам., ярасл., цвяр., урал. копань ’дрэва, выкапанае з коранем для выкарыстання яго ў будаўніцтве гаспадарчых памяшканняў, суднаў, саней’, укр. копани́ця ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Капа́нь
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Капа́нь |
| Р. |
Капа́ні |
| Д. |
Капа́ні |
| В. |
Капа́нь |
| Т. |
Капа́нню |
| М. |
Капа́ні |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
капану́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
капану́ |
капанё́м |
| 2-я ас. |
капане́ш |
капаняце́ |
| 3-я ас. |
капане́ |
капану́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
капану́ў |
капану́лі |
| ж. |
капану́ла |
| н. |
капану́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
капані́ |
капані́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
капану́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ВІ́ХАРАЎ Сямён Раманавіч
(18.7.1920, в. Капані Кіраўскай вобл., Расія — 30.10.1976),
бел. юрыст. Д-р юрыд. н. (1971). Скончыў Мінскі юрыд. Ін-т (1950). З 1954 у БДУ (1972—76 в а. праф. юрыд. ф-та). Працы па праблемах сав. дзярж. права.
т. 4, с. 206
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)