капа́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. капа́льніца капа́льніцы
Р. капа́льніцы капа́льніц
Д. капа́льніцы капа́льніцам
В. капа́льніцу капа́льніц
Т. капа́льніцай
капа́льніцаю		 капа́льніцамі
М. капа́льніцы капа́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

капа́льніца ж. копа́льщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капа́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да капальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца капаннем, копкай чаго-н.

|| ж. капа́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

копа́льщица капа́льніца, -цы ж., разг. капа́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Капа́ннік ’той, хто капае бульбу’ (Шн. 3), ’землякоп’ (смарг. Шатал.), капа́нніца ’жанчына, якую нанялі капаць бульбу’ (смарг. Шатал.; Янк. 2), паст. капа́ніца ’тс’ (Сцяшк. Сл.). У выніку асіміляцыі з капа́льнік, капа́льніца ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)