капа́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. капа́лка капа́лкі
Р. капа́лкі капа́лак
Д. капа́лцы капа́лкам
В. капа́лку капа́лкі
Т. капа́лкай
капа́лкаю		 капа́лкамі
М. капа́лцы капа́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

капа́лка ж. копа́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капа́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Прылада для капання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

копа́лка капа́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Капара́лка, кыпырилка ’матыка’ (рас., Шатал.) — кантамінаванае ўтварэнне ад капалка і капарнуць ’капнуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)