канічная паверхня

т. 7, с. 586

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кані́чны, -ая, -ае.

Які мае форму конуса.

Канічная паверхня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да конуса. Канічнае сячэнне. Канічная паверхня.

2. Які мае форму конуса. Канічная колба. Канічная шасцярня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́лба, ‑ы, м.

Шарападобная або канічная шкляная пасудзіна з доўгім горлам для хімічных работ.

[Ням. Kolbe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вулка́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Канічная гара з кратарам на вяршыні, праз які час ад часу вывяргаюцца лава, агонь, попел.

Патухлы в.

Дзеючы в.

|| прым. вулкані́чны, -ая, -ае.

Вулканічныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наса́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. гл. насадзіць².

2. Прынада для рыб, якая насаджваецца на кручок.

Рыба з’ела насадку.

3. Частка прыбора або інструмента, якая надзяваецца на што-н.

Канічная н.

Н. чыгуннай муфты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кані́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кані́чны кані́чная кані́чнае кані́чныя
Р. кані́чнага кані́чнай
кані́чнае		 кані́чнага кані́чных
Д. кані́чнаму кані́чнай кані́чнаму кані́чным
В. кані́чны (неадуш.)
кані́чнага (адуш.)		 кані́чную кані́чнае кані́чныя (неадуш.)
кані́чных (адуш.)
Т. кані́чным кані́чнай
кані́чнаю		 кані́чным кані́чнымі
М. кані́чным кані́чнай кані́чным кані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ко́лба ’шарападобная або канічная шкляная пасудзіна’ (ТСБМ). Укр. колба, рус. колба ’тс’. Праз рускае пасрэдніцтва запазычана з ням. Kolben ’тс’ (Шанскі, 2, 8, 195).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́лба ж. хім. Kólben m -s, -, Gláskolben m;

кані́чная ко́лба Érlenmeyerkolben m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ко́лба

(ням. Kolben)

шкляная шарападобная або канічная пасудзіна з доўгім рыльцам для лабараторных работ.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)