каніфо́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каніфо́льны каніфо́льная каніфо́льнае каніфо́льныя
Р. каніфо́льнага каніфо́льнай
каніфо́льнае		 каніфо́льнага каніфо́льных
Д. каніфо́льнаму каніфо́льнай каніфо́льнаму каніфо́льным
В. каніфо́льны (неадуш.)
каніфо́льнага (адуш.)		 каніфо́льную каніфо́льнае каніфо́льныя (неадуш.)
каніфо́льных (адуш.)
Т. каніфо́льным каніфо́льнай
каніфо́льнаю		 каніфо́льным каніфо́льнымі
М. каніфо́льным каніфо́льнай каніфо́льным каніфо́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каніфо́льны канифо́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каніфо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каніфолі. Каніфольная вытворчасць. // Які змяшчае каніфоль. Каніфольнае масла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каніфо́ль, -і, ж.

Жаўтавата-чырвонае смалістае рэчыва, якое выкарыстоўваецца ў якасці клеявога і ізаляцыйнага матэрыялу ў прамысловасці, а таксама для націрання смычкоў струнных інструментаў.

|| прым. каніфо́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канифо́льный каніфо́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АКВАТЫ́НТА

(італьян. acguatinta),

тэхнічная разнавіднасць гравюры, у якой метал. дошка пратраўліваецца праз прыліплы да яе асфальтавы або каніфольны пыл. У акватынце дасягаюцца маляўнічыя эфекты, блізкія да тонавага малюнку. Выкарыстоўваецца ў спалучэнні са штрыхаваным афортам, узбагачаючы яго танальнымі і фактурнымі адценнямі. У бел. мастацтве выкарыстоўваецца з 17 ст. (асобныя творы Л. і А.Тарасевічаў). У 19 ст. значна пацеснена літаграфіяй.

т. 1, с. 189

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)